bu resim bir arkadaşımdan geldi.Bu resmin öyküsünü bilen varmı?
damla
yaprağın kıvrımlarından süzülmüş çiğ tanesi,zordaysanız içinizi serinletir,belkide göz yaşı eksik kalmış sözü tamalar
yaprağın kıvrımlarından süzülmüş çiğ tanesi,zordaysanız içinizi serinletir,belkide göz yaşı eksik kalmış sözü tamalar
martılar
sizi uzaklara götüren geminin arkasından bir tek onlar gelir
köylü
menemen ovalarında tanıdım köylüyü.Naylon bir torbanın içindeydi evi.Bir tencere,çatal kaşık,batataniye,yastık.....yani akla gelebilecek günlük ihtiyaçlar.Lüks denebilecek sadece küçük bir el radyosu var o kadar.Ovada ki bir çok bahçenin işini yapar köylü.Gösterilen yerdede yatar.Kime adını sorduysam bilmem biz "köylü derik"dedi.Kendine sordum "vala yege biz bile unuttuk köylü derler işte"Unuttuğundan değilde,kural böle sende uy tarzı bir düşünce olsa gerek.Vazgeçmedim.Ovanın en yaşlısı Hacı dayıya sordum.Haaaa omu,Halit'i diyon.Kimsesizdir o.Bizim buralarda kimsesiz oldunmu adını dimezler.Lakabınla çığırırlar.Çocukluğundan belik buralardadır.Çalıştığını yer.Boş bağ evlerinde kalır.Hain değildir sahap oluverir buralara.Eeeee Halit efendi kızsanda biz sana "Halit abi "diyeceğiz.
Atlar
Halit abinin atları.Aynı zamanda can yoldaşları.Bahçeciler akşam olup evlerine çekilince,koca ovada köylü,demli çayı birde atları kalır.Birde davetsiz misafirleri yıllanlar
HATMİ ÇİÇEĞİ
Bizdeki adı xıra çiçeği.
arkadaşlık
o yılların çocukları,yürürken aynızamanda konuşur aynı zamanda kavga eder aynı zamanda barışırlardı.Şimdi gizlenmiş olan o çocuklara armağan olsun.....
bağevi
Dönem dönem olduğumuz yerden kaçmak isteriz.Kaçışlarımız alışkanlıklarımıza yenik düşsede böyle bir kaçış alanı rahatlatıcı
kutsal aile
berivan
acıların yıpratamadığı mavi bakış...
gül açılmış dağlarımın şafağı
Her ruhun ayrı bir gece yolculuğu vardır.Kimi karanlıkta bir ele uzanır,kimi gözlerini kapatınca kendi dünyasını bulur....
ahh bir insanları olsa...
sonsuza kadar
Hikayelerini bilmesekte,Ölüm yolundaki bu sarılış,Aşk tan başka birşey olmayacağını söylüyor.Kemiklerin alfabesiyle okuduğumuz bu yazı,bin yıllık bir uykuyu ve huzuru bozmanın yükünü sırtımıza yüklüyor.
hangi bilinmezlikli gözlerin
karanlıktan maviliğe
ziyaretçilerim
kozbeyli-taşevler
kozbeyli taşevleriyle öne çıkmış bir köy.O köyde tehtit altında sonrasında yazacağım.
kendine kapanmak-çile
dünyanın bütün niğmetlerinden,bütün zevk ve sefasından sıyrılıp,bir tas su bir parça kuru ekmekle inzivaya çekilmektir.Çocukluğumun tanık olduğu bu hikayelerin ve çileden dönen insanın halleriyle yoğruldu.
yüreğimde taşıdıklarım....kavuştuk işte...
.jpg)
Kudret,arkadaşım,dostum,ömrümün tanığı,hayatımımın zenginliği
TAVUSKUŞU
Güzelliğe dair ne varsa,onda toplanmıştı.hisseden ne varsa yörüngesinde döner dururdu.Ona yaklaşmak hayal bile edilemezdi.Bir kez dönüp baksın mest olmak için yeterdi.O ise hiçbir şeyi görmezdi.Bakışları o zamanı,o mekanı,yörüngesinde ne varsa atlar geçerdi... hülyalı sessiz bir suret olmaktı yapabileceği başka birşey yoktu....
şakran
keşfedilmemiş güzellik.Buraya alırken çok düşündüm.Bir yandan güzelliği paylaşmak isterken,diğeryandan yaşıyacağı istilanın nedeni olmak..umarım merakını çeken her kişi oranın kendine has güzelliğinede itinalı yaklaşır
Yeşilin sakin yumşak elli
Dalyan ,
gölge
varolanın şahidi
akşamsefası
kokusuyla başımızı döndüren akşamsefalarıda veda etti...Geldikleri gibi gittiler.Ne davet kabul eder nede davetsizliği,o kendi kanunlarınca yaşar.Hiçbir ezbere uymaz kendi dilince konuşur.Hiç beklemediğiniz bir anda karşınıza çıkar.Şaşkınlığınıza şaşarak"benim adım kendigelen"der...yakıştığı yere kendiliğinden gelir.Biraz ihmal edersen izaha bile fırsat vermeden çeker gider.Akşam sefalarınız varsa aman dikkat küstürmeye gelmez nazendeler....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder